-Letter of 11 July 1699 (from Deventer): "Hoc ante usurpatum fuisse ex nummo C. Antii Restionis observas qui vixit per eadem tempora, quibus Cicero floruit; quin etiam Joh.. Harduinus p. 234 Chronol. Vet. Test, notat Pompeio factam primum esse anno U. G. 691 potestatem con andi nummos aureos atque argenteos, quos vultu suo insigniret ad stipendia militum persolvenda. Quod ad Antium attinet, vix puto eum ipsum nummis vultum suum indidisse, quia id insolens plane libera, licet tune jam anhelante, republica; et crediderim potius C ANTIUM RESTIONIS, illius filium, eum nummum signasse; et optime omnium novisti majorum effigies a posteris qui curani monetae habebant ita etiam fuisse conservatas. Firmaturque hoc, ut mihi equidem videtur, ipsis nummis; nam hinc in illo quem explicamus legitur C. ANTIVS C. F. et in altéra area RESTIO circum caput nudum; sed in alio hinc C. ANTIVS, inde ad latera arae incensae RESTIO ; hinc ad Restionem Ciceronis tempore florentem, illum ad filium ejus refero, trumvirum procul dubio monetalem. Ita Sullae et Rufi coss. vultus cernuntur in nummis sed recte puto Ursinum notare eos signatos esse a Q. Pompeio Rufo, filio Rufi consulis, et qui uxorem habuerat Sullae thugatridoun vel Corneliam L. Sullae filiam; ita Marcelli qui Syracusas cepit, effigies cernitur in nummo gentis Corneliae quem signavit Cn. Cornélius Lentulus Blarcellinus ; atque idem etiam de aliis multis statuendum est"; " Cn Pompeium magnum in nummis nobis reprsesantari, qui ipso viro percussi sunt, facile credo ; licet plurimi filiis adscribendi sint; sed illi in provinciis primo cusi Aidentur, uti de eo judicat Ursinus, cui inscribitur M. MIMAT. SABIN. PR. Q. secundo inde non sequitur Pompeio jus illud datum fuisse a senatu Romano. Est certe Harduinus in explicandis nummis veteribus versatissimus, sed nemo eruditorum ignorât eum multa paradoxa et a prompto ingenio non satis examinata in medium proferre ; eorum ex numero arbitror esse honorem quem Cn. Pompeio delatum fuisse scribit; quae res si ita sese haberet, non puto silentio praeterituros fuisse diligentissimos Romanae Historiae auctores, nisi forte eas omnes supposititios et nummis Pompeii solis credendum esse existimet; id quod tamen mihi nunquam quispiam persuadebit. Sic. p. 235 putat a. V. C. 703 ptochodokeia a Pompeio in urbe exaedificata fuisse, illudque probare sublatos deferentium humeris egenos, quos nummi ejus exhibent; hanc pielatem Caesarem quoque imilatum esse, et in nummis ejus pariter scalpi voluisse, eosque hariolari qui Aeneam in iis depictum putant, cum nullus adsit Julius ; quem in illis praesertim nummis repraesentari oportuit, si Julia gens ab eo traxit ortum, ut vates et alii finxere"; "Quid quod ipsi nummi rem hanc plane firment ? Nam quae alia ratio reddi poterit cur Venus toties in Julii Caesaris nummis occurrat et cur ipsius Anchisae et deae illius amores in alio, ex sententia Tristani et aliorum, repraisententur; imo si figura gerens aliam ad pauperes respicit, quid causae est cur eadem simul gerat Palladium? ne jam dicam in Iliensium nummo apud Tristan et Goltzium hinc conspici caput Julii et G. IOULIOU KAISAROS AUTOKRATOROS DOUKTAROROS L. G. inde Aeneam gestantem pénates et patrem, ante eum Julum et ILION BIZ NEOKORON. qui nummus, si modo genuinus omnem tollit dubitationem ; et in aliis satis praesidii est ad historiam hanc firmandam. Quod ad Pompeii nummum attinet, crediderim eum vulgatum esse ab Ursino et hinc cerni caput nudum cum lituo et cantharo vel vase et MAG. PIVS. IMP. ITER., inde figuram radiatam nudam tenentem manu plustre, et pede prementem rostrum navis ; ab utroque illius latere binos viros gestantes binas alias figuras. Et primo quidem hic non est signatus a Pompeio, verum a Sex. Pompeio filio ipsius, qui fuit orae maritimae praefectus teste Paterculo ; deinde in nummo repraesentantur Àmphinomus et Anapias fratres Catanenses, qui patrem et matrem senio confectos ex incendio eripuerunt, propterea dicti eusebeis; testibus Pausania, Gonone, Strabone, uti optime adnotare Ursinum puto. Certum mihi quoque tune temporis et diu postea nulla Romae ptochodokeia esse extructa ; variisque id argumentis firmare possem, si id ageretur. Et si Harduini sententia vera est, mirum utique neminem veterum originem Octaviae gentis ab Aenea repetere et Suetonium tantum scribere eam Velitris oriundam esse. Nec quicquam Horatius juvat Harduinum cum canit « ab alto demissum genus AEnea », vel Virgilius lib. I, Georg. ubi Àugustus dicitur « Cingens materna tempora myrto » ; nam ita de Augusto loquuntur, quia in familiam Juliam adoptione erat insertus ; ad quem propterea perfinebanl omnes adoptantis prerogativae; quippe exibat plane ex sua familia et transibat in patris adoptantis, familiae illius assumpto nomine. Certe nemo aliter sentiet, qui adoptionem veterum examinare velit; et si locus ille Virgilii referendus est ad familiam Octaviam, quid causae erit cur in Aeneidos libro quarto dixerit « Julius a magno deductum nomen Julo ?" Sed nimis diù te detineo, et nimis diù occupatus sum in adstruenda re quam nemo negat praeter Joh. Harduinum, cujus liber varia quidem eruditione est refertus; sed tot paradoxis et a veritate alienis explicationibus eum replevit, ut jam non epistolam, sed librum scribere, eumque satis verbosum et grandem, deberet qui easdem examinare vellet» (Pélissier 1902-1905, Lettre VI, 1905, p. 24-28).
